Załączenie nr 40 – Krzywda na człowieku

Załączenie nr 40 – Krzywda na człowieku, jej uznawalność oraz odpowiedzialność majątkowa

 

O ile stan majątkowy osoby fizycznej (załączenie nr 4), nie posiadają legalnej reprezentacji człowieka, który jako istota żywa, której zgodnie z art. 8 k.c. od urodzenia ma zdolność prawną, więc ma prawo  dokonywać rozporządzaniem swoim majątkiem, przy czym zdolności prawnej nie mają tzw. osoby fizyczne, w prawie nie wykazane. Tym samym, brak jest możliwości by uznać, iż tzw. osoba fizyczna, która jest niczym innym niż fikcją prawną, może posiadać dobra, gdyż tzw. osoba fizyczna może być uznana jedynie jako dobro człowieka, wykazane w art. 23 k.c. jako „pseudonim” lub, a tzw. nazwisko, można uznać warunkowo za dobro pn. firma, co wykazane zostało częściowo w art. 43.p.4. k.c.

 

O ile nie zamierzano dysponować dobrami człowieka, wydając zalecenia na podstawie uszkodzonych i bezprawnych przepisów, co jest przestępstwem i było to przeoczenie, m.in. wynikające z nieświadomości. , informuję, iż czująca istota, kierując się człowieczeństwem, szczerością, jako człowiek dla człowieka skrzywdzić nie może,. O ile krzywdy nie dokonał człowiek, przypisuje się to fikcji, która owładnęła jego myśleniem lub emocjami, wskazując na przyczynę powstania patologii lub dysfunkcji.  Majątek przyporządkowany tej fikcji, o ile w prawie nie ma legalnego umocowania i reprezentacji do człowieka, jest do dyspozycji Narodu, który podejmuje decyzję o jego przeznaczeniu. Z zastrzeżeniem Precedensu zasadniczego nr 05/PN/05, człowiek naturalnie dokonuje zadośćuczynienia lub innej formy rekompensaty za wyrządzone krzywdy, w tym wycofuje się z działalności przestępczej, którą prowadzi.

 

W nawiązaniu do powyższego, zarówno imię i nazwisko można zatem uznać za firmę, przy czym stanowią one jedynie dobra człowieka, a jako dobra człowieka, bez życia, bez reprezentacji człowieka, nie mogą zawierać umów i z pewnością są pozbawione braku dokonywania czynności cywilno-prawnych, do których prawo ma jedynie człowiek z art. 8 k.c. oraz 4 i 31 tzw. Konstytucji.

 

Przedsiębiorca działa pod firmą (art. 43.p.3), a firma jest dobrem człowieka, o ile wykazana jest jako imię i/lub nazwisko. Przedsiębiorca jako osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna, może prowadzić we własnym imieniu (i-mienie), tzw. firmę, gdy takowe mienie posiada człowiek, który na podstawie art. 4 i 31 tzw. Konstytucji RP, weźmie to mienie w opiekę lub zakupi na własność, o ile nie jest to tzw. nieruchomość gruntowa, która stanowi z natury dobro wspólne całego Narodu i nie może być ograniczana, o ile stanowić to może ograniczenie wolności lub utrudnienie dla innego człowieka w dostępie, np. do jezior, lasów, rzek oraz gór.

 

Zgodnie z wykazanym stanem prawnym, tzw. majątek przyporządkowany tzw. osobie fizycznej, o ile jest powiązany z fikcją prawną tzw. osoby fizycznej, czyli przedsiębiorcy z art. 43.p.3. dokonującą szkodę, np. funkcji (zgodnie z tzw. umową o pracę, mianowanie, zlecenie, inne), należy do człowieka, który tej krzywdy doznał, chyba że człowiek, który z tej fikcji korzystał, przyzna się do swojego człowieczeństwa, na podstawie przepisów prawa, czyli przede wszystkim Konstytucji.

 

Na podstawie przepisów prawa krajowego, w tym Precedensu nr SW/SL/GW/2023-03-30, majątek osób fizycznych, funkcji wykazanych do celów odszkodowawczych, wykazuje się jako Narodowy zasób (załączenie nr 37). Uznaje się, iż majątek znajdujący się w domniemaniu, przypisaniu potwierdzeń np. na podstawie dokumentu z numerem PESEL, w ramach którego dokonywana jest krzywda na człowieku lub jego rodzinie.

 

Tak jak wskazano, majątek ten jest w dyspozycji Narodu, m.in. w takim zakresie w jakim coś co krzywdzi, tej krzywdy dokonało. Każdy człowiek, z zastosowaniem także możliwości wykazanych w Precedensie zasadniczym 01-02/PN/05, ma prawo bronić swojej godności, swoich dóbr osobistych z art 23 k.c. oraz z zastosowaniem.

 

wróć do strony z załączeniami