Załączenie nr 31 – Kryteria i pojęcie fikcji oraz wady oświadczenia woli

Załączenie nr 31 – Kryteria i pojęcie fikcji oraz wady oświadczenia woli

 

Stosowanie fikcji przeciwko człowiekowi, m.in. może być uznane za niepoczytalność, gdyż człowiek z natury człowieka nie krzywdzi, więc problemem może być jedynie jego umysł i wprowadzanie w błąd człowieka na podstawie koncepcji, które doprowadziły m.in. do powstania krzywd i nieświadomości (załączenie nr 1 i 6). Przepisy prawa wyraźnie wskazują na wady czynności cywilno-prawnych, w tym ich nieważność. Przyczyny wad z art. 58, 60, 82-86 k.c., są także umożliwieniem uznania nieświadomości w kolejnych zawieranych czynnościach, jako następstwo wad dokonywania czynności wywołanych np. od urodzenia, od pokoleń lub kolejnych konstruktach lub uwarunkowaniach i tego tworach.

 

Wady oświadczeń woli, unieważniają zawarcie jakiejkolwiek formy tego oświadczenia. Bez możliwości jest by rzecz była formą nadrzędną jej twórcy, czyli istoty żywej, która ją stworzyła, z uwzględnieniem praw ludności rdzennej. Rzecz jest jedynie narzędziem, nie formą inteligencji lub wiedzy, bez prawa kontrolowania lub sterowania. W rozumieniu przepisów prawa, jest to przestępstwo, na które człowiek nigdy świadomie by się nie zgodził (co też unieważnia tzw. oświadczenia woli m.in. z art 82-86 k.c. raz 58 k.c.)

 

Powyższe może to skutkować o konieczności zastosowania działań dla człowieka, przez Sąd Wyjątkowy, m.in. przewidzianych w ustawie o ochronie zdrowia publicznego i ścieżce terapia, rehabilitacja Narodu, zgodnie z odpowiednią ścieżką resocjalizacyjną, którą zostały objęte wszystkie tzw. korporacje, tym fikcje urzędów, instytucji oraz organizacji, a także przedsiębiorstw. Coś, czego stan prawny nie jest zgodny z prawdą, jest bez możliwości uznawania tych konstruktów opartych na tzw. związkach tzw. osób fizycznych a także ich ról i zależności,funkcji oraz procedur.

 

Fikcje tzw. korporacji i innych powiązanych, są to twory martwe, bez znaczenia, prawem niebyłe (załączenie nr  4, 5, 7, 19), przy czym:

 

  1. Fikcja nie jest rzeczą, ani człowiekiem, nie istnieje fizycznie ani prawnie, nie ma też i nigdy nie miała żadnych praw, których nigdy nie nabędzie, bez względu na jakiekolwiek formy przekazu, nakazu, zakazu, pokusy, podszywania, manipulacji lub innego rodzaju form wyłudzeń i przyzwoleń, które nie są i nigdy nie będą prawdą.

 

  1. Fikcję oznacza się przedrostkiem „tzw.”, dla uproszczenia formy i zasadności przekazu słownego, pamiętając o tym, iż język polski został zmieniony i wskutek uszkodzenia przepisów prawnych na każdym poziomie, uczymy się przekazów zupełnie niezwiązanych z faktycznym ich uzasadnieniem wibracji i przekazu słowa, czego przykładem jest słowo „bezpieczny”, gdzie wyrażenie bez pieczy oznacza „zagrożenie”.

 

  1. Fikcja prawna tzw. osoba fizyczna (załączenie nr 4), a także tzw. funkcja lub stanowisko pracy, jako martwe byty, w prawodawstwie nie określone (brak definicji tzw. osoby fizycznej lub obywatela). Są to konstrukty, wprowadzone w celu zrzeczenia lub przekierowania odpowiedzialności za swoje czyny, więc tym samym są one bez prawa do stosowania prawa, bez prawa do posiadania i dysponowania, bez względu na fikcję zapisów w tzw. ustawach oraz rozporządzeniach.

 

Ustawą nadrzędną jest tzw. konstytucja RP, stanowiąca jedynie uzupełnienie do Prawa Naturalnego, które stanowić może jedyne z legalnych danych człowiekowi prawideł. Człowiek nie podlega żadnym przepisom dotyczącym tzw. osób fizycznych oraz innym praw określających fikcje, lecz może z nich korzystać, pozbywać się fikcji, a także domagać się odszkodowań, roszczeń oraz zadośćuczynienia. FIKCJA JEST FIKCJĄ, CZYLI  OSZUSTWEM.

 

Art 58 k.c.

 

  • 1. Czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, iż na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy.
  • 2. Nieważna jest czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.
  • 3. Jeżeli nieważnością jest dotknięta tylko część czynności prawnej, czynność pozostaje w mocy co do pozostałych części, chyba że z okoliczności wynika, iż bez postanowień dotkniętych nieważnością czynność nie zostałaby dokonana.

 

Nieważność i niebyłość tzw. ew. zobowiązania mojej fikcji prawnej, wynikającą z:

Wady oświadczenia woli, która stanowią określone przez tzw. ustawodawcę nieprawidłowości związane z podejmowaniem lub wyrażaniem oświadczenia woli. Mają one charakter normatywny w tym sensie, że przesłanki wystąpienia danego rodzaju wady są ściśle sprecyzowane w przepisach prawa cywilnego.

Wskazuje się tu przesłanki zawarte w przepisach art. 82–88 KC, co daje podstawę do wyróżnienia pięciu rodzajów wad oświadczeń woli. Należy do nich: brak świadomości lub swobody składającego oświadczenie woli (art. 82 KC), pozorność (art. 83 KC), błąd (art. 84 KC), podstęp (art. 86 KC) oraz groźba (art. 87 KC). Świadczą o tym także zapisy m.in. załącznika nr 1, który jasno wskazuje iż od urodzenia, podobnie jak większość ludzi żywych, byłem truty, pozbawiany wiedzy o sobie i sukcesywnie ograbiany ze świadomości, w związku z powyższym mam prawo do wszelkiego odszkodowania i rehabilitacji, by móc odzyskać godność, zdrowie i świadomość, w tym wszelkie zasoby, które po przodkach mam prawo gospodarzyć, by w wolności żyć w rodzinie i narodzie, zdrowych psychicznie ludzi.

Złożenie wadliwego oświadczenia woli powoduje wadliwość czynności prawnej. W zależności od rodzaju wady, skutki te mogą polegać albo na nieważności czynności prawnej – jak przy braku świadomości lub swobody oraz przy pozorności, albo na wzruszalności czynności prawnej – jak w wypadku błędu, podstępu i groźby. Sankcje związane z wadą oświadczenia woli wskazują na funkcję ochronną przepisów regulujących wady, realizowaną w stosunku do osób składających wadliwe oświadczenia woli.

 

wróć do strony z załączeniami