Załączenie nr 43 – Uznawalność prawa

Załączenie nr 43 – Uznawalność prawa zwyczajowego oraz definicji

Definicję można uznać, gdy spełnia przesłanki uwalniające człowieka, rodzinę, Rdzennego, stanowiące pomoc w zakresie uzyskania sposobu na interpretację, zgodną także z Prawem Naturalnym, Powszechną Deklaracją Praw Człowieka, Deklaracją o Prawach Ludności Rdzennej.

Prawo zwyczajowe jest ponad prawem stanowionym, bo dotyczy stanowienia. Ustawy, łącznie z ustawą zasadniczą są jedynie formą wyrażania praw, które zwyczajowo nie zostały pojęte, zrozumiane, dorozumiane, m.in. wskutek ograniczeń człowieka, tzn. braku czucia tego na czym życie polega.

Dla człowieka czującego prawo naturalne, miłość, wdzięczność, prawość jest naturalna i bez potrzeby jest o tym w ogóle mówić, gdyż jest to naturalne dla człowieka, względem człowieka, zwane powszechnie człowieczeństwem, wartościami człowieka, rodziną, narodem, miłością, prawdą, prawedą.

O ile można uznać troskę człowieka do człowieka, to brak jest możliwości oraz zasadności stawiania pomiędzy człowiekiem konstruktów, barier, ograniczeń. Budynki tzw. sądów, urzędów, szkół, banków, dworców, lotnisk oraz innych, których stan prawny wskazuje na brak reprezentacji człowieka, który także użytkuje ten zasób społecznie, znajduje się w zasobach Narodu i podlega jego jurysdykcji.

Zgodnie z art. 4 i 31 Konstytucji RP, każdy rodzaj władzy pełni też Naród, szczególnie iż nie powołano prawnie pełnomocników, o których mowa w art. 4 p.1. i 2 Ustawy Zasadniczej. Jeżeli brak jest w prawie podstawowych definicji, a język użytkowany w regionie wskazuje na brak możliwości uznawania go za mowę, przestępstwem byłoby uznawanie fikcji za prawdę. Nie trzeba w tym celu nawet przytaczać legalności stanowisk, funkcji lub wymagać od tzw. sędziów legitymacji urzędnika państwowego, choć doświadczenia Sądu Kontrolnego, działającego za pośrednictwem Sił Obrony Rdzennych, Obserwatorów Społecznych oraz Mediatorów, a które dotyczą realizacji zadań z zakresu dotyczącego art. 26 Konstytucji RP, a także wynikają z Precedensu zasadniczego nr 06/PN/05, który

To co jest napisane, aby mogło być przedmiotem jakiejkolwiek umowy, powinno spełniać warunki legalności, przesłanek ważności oraz klarowności wypowiedzi. Uznawalność oraz zachowanie mocy sprawczej, może zagwarantować jedynie reprezentacja człowieka, a brak szczerości lub inne wady dokonania czynności z art. 58, 60 oraz 82-86 k.c. zdyskwalifikują to co zostało zawarte.

Uznawalność fikcji jest fikcją, szczególnie że fikcja sama siebie uznać nie potrafi. Tuszowanie oszustwa jest także przestępstwem, tym bardziej wszelkie definicje słownikowe, wymyślone na potrzeby tuszowania działalności przestępczej, są potwierdzeniem tej działalności lub oznaką niepoczytalności, zgodne ze wskazaniem w zawiadomieniu, stanowiącym prawomocne orzecznictwo.

 

wróć do strony z załączeniami