Załączenie nr 50 – Uzasadnienie drogi mediacji

Załączenie nr 50 – Uzasadnienie drogi mediacji i rzecznictwa w sprawach człowieka

Jakiekolwiek uznawanie fikcji systemowych, jest oznaką nadużyć i ograniczeń świadomości, dotyczących tego, co uczyniono ludzkości. Bez prawa możliwości jest uznawanie fikcji tzw. osoby fizycznej jakiegokolwiek człowieka zatrudnionego w korpusie służby cywilnej, administracji, służbach, policji. Każdy człowiek jest człowiekiem, a przyjmowana rola, firma, maska, tożsamość i funkcja a nawet godność jest jedynie pomocniczą.

Człowiek dla człowieka, o ile posiada zdolności jako istota czująca, poszukuje drogi mediacji, przyczyn problemów, głęboko odnoszących się m.in. do krzywd, nieświadomości, przyzwoleń oraz nadużyć (załączenie  nr 1, 6, 39), ale przede wszystkim zgodnych z prawdą i prawem.

Wobec braku świadomości o bezprawnej działalności fikcji prawnych podejmowanych przeciwko człowiekowi, braku uprawnień oraz kompetencji, a także fikcjach dokonywanych za pomocą grup przestępczych, bez świadomości swojego człowieczeństwa, stanowiących fikcję tzw. wymiaru sprawiedliwości. , zastosowanie ma art. 4 i 31 tzw. Konstytucji RP, ale także art. 14.p3 Ustawy o Policji.

Co do działalności fikcji, wykazanych jako sędziowie, referendarze, urzędnicy, specjaliści, pełniący funkcje kierownicze oraz tzw. biegli i inne tzw. osoby fizyczne czy funkcje pośredniczące i sprzyjające tym fikcjom bez uprawnień, zawiadamia się, iż brak jest możliwości prowadzenia korespondencji z jednostkami, rzeczami i innymi fikcjami, których pracujący ludzie są oporni co do możliwości odzyskania świadomości.

Pomimo powyższego, jeżeli człowiek, który powinien wykazać się podstawową znajomością przepisów prawa, wykazuje problem z poczytalnością, należy zadbać o odpowiednie zapoznanie się ze stanem faktycznym i zaproponowanie rozwiązania.

Wobec powyższego, o ile nadal występuje problem i brak jest możliwości wykazania uprawnień, poczytania zawiadomień i stanu prawnego, umożliwia się do czytającego orzecznictwo skierowanie człowieka na ścieżkę terapii lub rehabilitacji, wobec stwierdzonych działań resocjalizacyjnych. W zakresie zastępczym, proponuje się także podjęcie działań naprawczych określonych w precedensie zasadniczym 01-02/PN/05.

W tym zakresie pomocne są narzędzia narodowe, m.in. Rzecznika Praw Człowieka oraz Mediatorów Narodu, którzy w ramach spotkań arbitrażowych (polubownych), mogą sprowadzić rozmowę na poziom uzgodnień prawdy, czucia, człowieczeństwa, w tym także zgodny prawidłami, zgodnymi z wykładnią stosowania prawa.

Człowiek jest wobec narzucanych mu fikcji jedynie administratorem i właścicielem tych danych, a jako istota i życie, każdy rodzic ma prawo z art. 115 § 20, 22 domagać się odszkodowań na polach dotyczących krzywd wyrządzonych m.in. przez dysponowanie dobrami z art. 23 k.c., ukrywaniem gwary, mowy, zdolności, godności oraz tożsamości i prawdziwych człowiekowi prawd i dostępu do natury, w tym także rdzenności.

Na tych i innych polach, brak jest możliwości przedawnienia, m.in. wobec kradzieży życia w każdym z obszarów, narzucania miar, norm, zasad (ograniczeń wolności) oraz fikcji pełnomocnictw tzw. scen, publiczności, systemów oraz bełkotu naukowości, w tym wyzysku tzw. korporacji.

Wszelkie sprawy dotyczące braku zgodności, można dociekać jedynie przy współudziale Mediatora Narodu, Rzecznika Praw Człowieka, a także współpracy koordynatorów o których mowa jest w ustawie o ustroju sądów powszechnych, o których mowa w załączniku nr 51.

W powyższym zakresie, w każdym budynku Narodu, został też powołany Sąd Arbitrażowy, a działalność Mediatorów Narodu oraz Rzeczników Praw Człowieka, jest powszechnie stosowana do poprzedzania spraw, których brak jest rozpoznania co do przyczyn, a tym samym brak jest możliwości oceny zachowań i skutków.

wróć do strony z załączeniami