Załączenie nr 59 – Precedensowość

Załączenie nr 59 – Precedensowość a prawa człowieka, próba uwłaszczenia życia przez fikcje

Człowiek jest reprezentacją Życia, a martwa jego powłoka, od-chodząc (czyli wracając od tego gdzie prowadziły tzw. my-śli), na powrót może być traktowana jako jedność z tzw. ziemią, przy czym w trakcie życia jest niczym innym. Utrudnienia tej prawedy, to jedynie religijne próby kradzieży życia, wynikające z braku czucia. Życie jest.

Należy przytoczyć także podstawy do interpretacji oraz precedensów, które wynikają z Art. 58. § 1, przy czym traktuje się wszelkie przepisy, które są w sprzeczności z ustawą zasadniczą art. 4 i 31 Konstytucji RP, a także dotyczą też konieczności stosowania jedynie tych przepisów, ustanowionych zgodnie z wykładnią stosowania prawa, a także prawami ludności rdzennej, w tym Powszechną Deklaracją Praw Człowieka, ich prawidłami ustanowionymi legalnie, a których interpretacja zależy jedynie od człowieka, gdyż służyć ma Jego wolności, przy czym

  • § 1. k.c. Czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, iż na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy.

  • § 2. k.c. Nieważna jest czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.

  • § 3. k.c. Jeżeli nieważnością jest dotknięta tylko część czynności prawnej, czynność pozostaje w mocy co do pozostałych części, chyba że z okoliczności wynika, iż bez postanowień dotkniętych nieważnością czynność nie zostałaby dokonana.

Kompetencje do opiekowania się życiem, posiada tylko życie, a martwość w postaci budynków, przepisów i funkcji, jest bez pojmowania życia, a tym samym bez możliwości jego oceniania. To życie wytworzyło przedmioty, które mu służą, tym samym ten kto uzurpuje sobie prawa lub dysponuje, jest niczym więcej jak pasożytniczą formą bez praw nawet do praw. Obłędem też jest każde działanie, które podejmowane jest przeciwko miłości, wolności, rodzinie, gdyż człowiek który dokonuje czynów przeciwko człowiekowi, występuje przeciwko samemu sobie.

Art. 3851. § 1 – 4. dotyczy braku mocy postanowienia, które dotyczyło sprzedaży, podważonej z art. 58, 60, 82-86 k.c., a także dokonanej poprzez przestępstwa z art. 115 k.k. W wyniku tego, określić można, iż Ciężar dowodu, że postanowienie zostało uzgodnione indywidualnie, spoczywa na tym, kto się na to powołuje.

Art. 7. Jeżeli ustawa uzależnia skutki prawne od dobrej lub złej wiary, domniemywa się istnienie dobrej wiary jest fikcją prawną, domniemaniem, jak sama nazwa wskazuje, więc brak jest możliwości stwierdzenia nawet tego czym jest wiara, a już z pewnością zaprzecza to możliwościom określenia czym jest dobro a czym jest zło, mając na względzie to, iż:

  1. Ustawa jest także martwa, więc brak możliwości tego, by cokolwiek uzależniała, stanowiąc tym samym kolejny absurd niektórych przepisów, których wybrakowanie i uszkodzenie, można pokazać na wiele sposobów, wskazując brak kompetencji tzw. ustawodastwa, którego sama nazwa wskazuje dawanie jakiś ust, które coś daje, by trucizną wchodziło coś w życie. Można zatem zważać na prawidła, które ustalone są zgodnie z wykładnią stosowania prawa, a także są w prawdzie i zgodności z prawidłami nadrzędnymi.

  2. Fikcja, rzecz, martwość, jest wobec braku życia bez kompetencji do ustalania czym ono jest i podejmowania na ten temat decyzji. Kto posługuje się tylko tempo przepisami, a zapomniał o tym czym jest człowieczeństwo, jest jedynie kolejną ofiarą tzw. systemu, opłacanego i wytworzonego przez Naród do ochrony życia.

  3. Fikcje przyjęły sobie, iż za pomocą grania, konkurowania, wojen, stosowania przedstawień na polach życia, przy pomocy numerów PESEL rejestrowanych w utajnieniu przed Narodem (załącznik nr 5), a także okradanie instytucjonalne (załączenie nr 25), że ukradnie też świadomość przemawiającą przez człowieka, nadając mu nakładkę tzw. osoby, której brak definicji w prawie oraz jakiegokolwiek związku z człowiekiem.

  4. Dodatkowo, korzystając jedynie z prawideł służących wolności, zgodnie z Konstytucją RP oraz prawa międzynarodowego, w tym nadrzędnych wszelkim prawom, praw ludności rdzennej, zastosowanie ma tu także prawidło tj. Art. 6. Ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

wróć do strony z załączeniami